Ojciec Święty Jan Paweł II o sobie

Czy mnie pamiętasz?
Przypomnę Tobie kim jestem!

Cześć! To ja Lolek, a oto moja historia!
Urodziłem się 18 maja 1920 roku w Wadowicach.

 

To moja mama i tata. Rodzice ofiarowali mi najpiękniejszy prezent: ŻYCIE!

Odeszli jednak bardzo szybko i sam musiałem sobie radzić w życiu. 

Mając 8 lat, spotkałem mojego najlepszego Przyjaciela, którego nigdy nie opuściłem. 

Byłem radosnym chłopcem, kochałem tak jak Wy piłkę nożną, pływanie, byłem też dobrym studentem.

 

Kochałem teatr i grałem w wielu sztukach.

 

Przeżyłem koszmar II wojny światowej! Hitlerowcy nie pozwolili mi studiować,

więc musiałem to czynić po kryjomu.

 
 

Oddałem swoje życie memu Przyjacielowi, ale też wiele od Niego otrzymałem. 

Aż 16 października 1978 roku wybrano mnie na Papieża i bardzo szybko moje życie, a może i Twoje, obróciło się do góry nogami.

 

 

 

Pracowałem ciężko.

  

Niektórzy myśleli, że nie jestem normalnym człowiekiem.

 

Poznałem nowe twarze. Było ich parę ....tysięcy.

 

A gdy nagle upadłem postrzelony przez Ali Agca 13 maja 1981 roku, wstałem, aby mu przebaczyć.

  

Podróżowałem i dlatego Was znałem.

 

Bardzo często się spotykaliśmy. Chciałem być wszystkim dla wszystkich. 

Ale przyszedł 2 kwietnia 2005 roku - czas spotkania z moim Przyjacielem - choć tak chciałem być jeszcze z Wami.
 

Widziałem łzy w Waszych oczach. Widziałem jak jesteście bardzo smutni,

jak cierpicie z powodu mojego odejścia.

 

Nie martwcie się, że sami idziecie przez życie, ja sam nie szedłem.

Teraz wstawiam się za Wami
u Tego, który Wam niewidzialnie towarzyszy.

 

Trzymajcie się Go z całych sił.

 

Spójrzcie na Jego wielkość, porównując ją z Waszymi małymi problemami. 

Dziękujcie ze mną Bogu, że mogłem z Wami być! Ja też dziękuję, że byłem Wam potrzebny.
I wciąż Was potrzebuję jako świadków Miłości.

 

 

I obserwuję Was!

 

Nigdy Was nie zapomnę! Zapamiętajcie mnie pełnego radości. 

Żyjcie mądrze, opierając się na Bogu.

 

Jestem z Wami zawsze. Pamiętajcie!